…

Για την ώρα, αυτό είναι το τέλος αυτής της σελίδας, και του ‘εγχειρήματος’ πίσω από το ψευδώνυμο Μάρκος Καραγιάννος, ολόκληρου, ή μιας μορφής του αν προέκυψε κάτι από τα μέσα και τους λόγους που εκφράστηκε τα τελευταία πέντε χρόνια, μέσα από κείμενα, σελίδες, φωτογραφίες, κολάζ, ψηφιακά και σε χαρτί. Δεν υπάρχει άλλο ταύτιση με τα κείμενα και το ύφος. Δεν ήταν και τίποτα εξάλλου, ούτε και φιλοδοξούσε κάτι περισσότερο από το να εκφράσει και να προσθέσει κάτι στους πιο σημαντικούς αγώνες για την αξιοπρεπή ζωή και την ουτοπία, σε μια πολύ δύσκολη εποχή. Δε χρειάζεται να στηθεί και να παραταθεί καμία περσόνα του καλλιτέχνη, η οποία συχνά στο τέλος γίνεται ένα ομοίωμα που συντηρεί κάποια ύπαρξη αδειανή. Κι εξάλλου, το παιγνίδι και το πείραμα, καθώς και η απόσταση έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Δίχως να είμαστε μίζεροι ή πεσιμιστές, διατηρούμε την αρνητικότητα μας στα περισσότερα από όσα υπάρχουν σε αυτό τον κόσμο με τις μύριες αθλιότητες του σήμερα. Οι αρνητικές ευχές: η βύθιση και το τέλος της Ευρώπης, αυτού του άπληστου τέρατος, αυτού του άχαρου γοτθικού τείχους μια αχανής γραφειοκρατίας οικονομιστών και καριεριστών. Η καταστροφή του καπιταλισμού και η ανασύνθεση του κομμουνισμού, ενός κομμουνισμού αποκεντρωμένου, δημοκρατικού, για τη φύση, τα ζώα, τον άνθρωπο, της νιότης του κόσμου.

Θα τα ξαναπούμε.