Λόγο της επικαιρότητας του, αναδημοσιεύω (με μικρές, επίκαιρες αλλαγές) την ανάρτηση της 1/6/2014 εδώ:
Και του χρόνου με υγεία, καλό καλοκαίρι!
Λένινγκραντ, 26/12/1962 Το θεατρικό έργο του Γκριμπογιέντωφ είναι θαυμάσιο και παίζεται αριστοτεχνικά. Το χειροκρότησα με ενθουσιασμό, όπως όλοι. Κρίμα που δεν το είδε ούτε ο Θεοτοκάς, ούτε ο Σωσός, ούτε ο Τσαντανάσης, ο οποίος με μέθυσε το απόγευμα στον Οίκο των Συγγραφέων και δεν μπόρεσε να έλθη ύστερα από τον έμετo που έκαμε. Το πρωί πήγαμε στο Ινστιτούτο Σμόλνυ, το παλαιό οικοτροφείο των κοριτσιών της ρωσσικής αριστοκρατίας, από το οποίο ξεκίνησε η επανάστασις του 1917, και όπου έμενε και ηργάζετο τότε ο Λένιν. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης μου, ο Σωσός μου είπε: “σκέψου τι μουνί θα υπήρχε άλλοτε εδώ μέσα!” Εγώ του απάντησα: “Ναι, ναι, το σκέφτηκα κι εγώ προ ολίγου. Όλος ο αφρός και μάλιστα ο αφρός του αφρού!” Και λέγοντας γέμισε το στόμα μου σάλια…
(Aνδρέας Εμπειρίκος -Ταξίδι στη Ρωσσία, ημερολόγια και φωτογραφίες, Δεκέμβριος 1962, Εκδόσεις Άγρα)
(και δύο εξαιρετικά ντοκυμαντέρ(ς)):
Άλλοι τόποι 
πολυ ωραία τα ντοκιμαντέρ, ιδιαίτερα το πρώτο.
Reblogged this on Ώρα Κοινής Ανησυχίας.